Όχι μόνο από εδώ.
Το ότι ως λύση του προβλήματος επιλέγεται η συνάντηση των ιδιοκτητών των τεσσάρων ισχυρότερων ΠΑΕ σε χρήμα, επιρροή και παρεμβατικότητα, ως γεγονός από μόνο του, συνιστά τη μεγαλύτερη παραδοχή του προβλήματος.
Ομολογία ότι οι θεσμοί ή «θεσμοί» είναι ανήμποροι να επιβληθούν.
Ότι το «παρασκήνιο» οργιάζει και θριαμβεύει.
Ότι τα πάντα μπορούν να διορθωθούν όχι θεσμικά μέσα από τους νόμους και τις διατάξεις, αλλά ΜΟΝΟ μέσα από την καλή θέληση των ΤΕΣΣΑΡΩΝ στων οποίων τη «γενναιοδωρία» επαφίεται το αν η περίφημη «επόμενη μέρα» του ποδοσφαίρου είναι καλύτερη ή χειρότερη.
Τέτοιες συναντήσεις απλώς υπενθυμίζουν σε όλους τους υπόλοιπους ότι είναι ανυπεράσπιστοι και δεν λογαριάζονται ούτε σαν «κουνούπια».
«Βρείτε τα εσείς και τα υπόλοιπα θα φτιάξουν». Το ότι αυτή η πληροφορία έχει περάσει και καλλιεργηθεί υποσυνείδητα στο φίλαθλο κόσμο που έχει περίπου πειστεί ότι το αίσιο τέλος της αέναης κόντρας των «μεγάλων» για τα πρωτεία είναι πανάκεια όλων των συμφορών, ΕΙΝΑΙ η ίδια η συμφορά.
Όμως όταν η πραγματικότητα δεν αφήνει άλλες διεξόδους από το να θεωρεί οποιοσδήποτε ασχολούμενος επαγγελματικά ή ερασιτεχνικά με το σπορ, από τον παράγοντα μέχρι τον τελευταίο φίλαθλο ως συνάρτηση της ύπαρξης του σε ένα καλύτερο ποδοσφαιρικό περιβάλλον την «σύμπλευση απόψεων» των BIG 4, τότε το μέλλον θα συνεχίσει να έχει την ίδια «σκοτεινιά» με την τωρινή.
Μόνο που αυτό δε θα μπορούσε να συμβεί χωρίς ΚΑΙ τη σύμπραξη των πολλών.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο ήταν και παραμένει αμαρτωλό.
Δυστυχώς ο πολύς κόσμος αυτό το καραγουστάρει. Την καταβρίσκει με την αμαρτωλότητα του. «Κυλιέται» και γίνεται ένα μαζί της.
Ακόμα και τα «βατραχάκια» – που δεν είναι τόσο αθώα – επιθυμούν από όλο αυτό το «μπάχαλο» να επικρατήσει η φιλική «πτέρυγα», με εξαίρεση τις λιγοστές γνωστές εξαιρέσεις μια από τις οποίες είναι δίπλα μας.
Από τις «διαρροές» που υπήρξαν από τη συνάντηση των ιδιοκτητών, η καθεμιά πλευρά μέσω του αχανούς προπαγανδιστικού μηχανισμού που διαθέτει, επεδίωξε να περάσει αυτό που θέλει.
Κλαυσίγελος.
Προσπάθεια να αποδειχθεί ότι η δυσωδία και η «πτωμαΐνη» είναι «μονοπώλιο».
Ενώ είναι «ελαστική, προσαρμοστική, και δια όλα τα γούστα». Τα κάνει όλα σαν ακριβή πόρνη, ανάλογα με τα «κελεύσματα» των καιρών, που αναδεικνύουν τον μέγα ραβδούχο, που μαστιγώνει τους «Μουζίκους». Κι αυτοί πονάνε και τους αρέσει…
Θα ξανασυναντηθούν λέει οι τέσσερις σε ένα μήνα γιατί δεν τα βρήκανε με την πρώτη.
Ανατριχιάσαμε….
Το απόσπασμα από την ταινία «Godfather» εννοείται ότι δεν έχει την παραμικρή ομοιότητα με κανένα πρόσωπο ή κατάσταση. Άλλωστε η σκηνή τελειώνει με μια μεγάλη αγκαλιά….
