Θα του μάθει την αξία του «ταξιδιού». Την απόλαυση της διάρκειας.
Την σύγκρουση με τους Κύκλωπες και τους Λαιστρυγόνες.
Την πρόκληση για βελτίωση που φέρνει κάθε ξημέρωμα, και την «υποχρέωση» να κάνεις τα πάντα για να είσαι καλύτερος σε σώμα και νου.
Μετά τους αγώνες, πάντα ασχολούμαστε με λεπτομέρειες. Με παρασκήνιο, παραλειπόμενα, διαιτησία (εννοείται).
Ο ΟΦΗ προτίμησε να προτάξει διαφορετικές αξίες, επιλέγοντας να «δείξει» το «δάσος» ως συνολική εικόνα.
Και το «δάσος» ποιο είναι;
Το «γύρισμα της πλάτης» σε όλες τις «σκαρλατίνες», τις παράνοιες, και τις αυτοκαταστροφικές «τοξικότητες» του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Η ανάδειξη των αξιών που είναι αντίθετες προς τα εγχώρια «κελεύσματα» της ποδοσφαιρικής αγοράς.
Με αυτές «επέλεξε» να «ταξιδέψει».
Και ετοιμάζεται με πνεύμα σοβαρότητας να φτάσει στην «Ιθάκη» του πιο νωρίς, από ότι αναμενόταν από όλους μας.
Μόνο που αυτή τη φορά η αναμονή του προορισμού είναι πιο «ηδονική» για μια σειρά από λόγους. Φυσικούς και ηθικούς.
Από τη μία «ζωσμένος» με τις αρχές και τα ιδανικά του, τα μηνύματα και τους κώδικες που τιμούν το άθλημα και την δεοντολογία του.
Κι από την άλλη λεύτερος, περήφανος και αδιαφέντευτος.
